Ödemişsin..

(Image: Rachel Fischer)

Karşımda oturuyordun. Ciddiydin. Dinledin beni. Benim ağzımdan birkaç cümle çıktı. Gerisini sen anlattın. Benim için gelmiştin ilk kez. İlk kez benim içindi gelişin. Senin anlattıkların benim anlatacaklarımdı.. Zaten en güzellerini anlatacaklarımın sen anlatırdın.. Bu yüzden sevmedim mi seni? Sen anlattın ben dinledim. Benim için gelmiştin. Anlattıkların benim içindi. Dinledim. Sonra sustuğun o anda: " Ben sana hala deliler gibi aşığım.." dedim.. Ekledim: " Ama artık acı vermiyor." En sıcak gülümsemen belirdi yüzünde. İkinci kez gördüğüm o sıcak gülümsemen.. Son kez gülümsemişsin bana.. Kalktık. Yürüdük. Ayrıldık. Son ayrılışımız-mış. Bir kez daha oturmadın karşımda... Ne güzeldi saçların o gün öyle... Hatırladım yumuşak dökülüşünü avuçlarıma.. Bir gün "Gözlerimden öpme.." demiştin.. "Ayrılık demek-miş," demiştin.. Ben ayrılmadım. Ama öpen bendim gözlerinden..

"Solumdan yürüme ..."
Son "Solumdan yürüme .." deyişinmiş..

Bir "vefa" borcun varmış diyorlar.. Ödemişsin.. Kadın... Erkek...