13 Mart 2009 Cuma

intihar güncesi - IV


Hayatla ilgili duyduğu sancıları bir liste yapmak istedi. İlk sırada hangisinin geleceğini asla kestiremeyecekti. Atladığı bir madde illa ki olacaktı, bu kaçınılmazdı. Hayat böylesine çekilmezken unutulan bir acı her zaman kalırdı. İnci tanelerine benzetirdi acılarını. Bir ipe dizer, boynunda taşırdı. Ağır ve parlak acıları taşıması hep zordu. Üstelik an geçmiyordu ki yeni bir parça eklenmesin inci kolyesine. Değerlidir acılar. Koleksiyonun en nadide parçasıdır hayatta. Bu kadar çok bulunabilen bir maden nasıl bu kadar değerli olabilir diye düşündü. Gülünçtü hayat. Neresinden bakılsa gülünç bir kadındı. Abartılı makyajı ve rüküş kıyafetlerine rağmen enfes bir inci kolye taşırdı.

2 yorum:

guguk kuşu dedi ki...

ACILARIMIZI BİR İNCİ KOLYE OLARAK BOYNUMUZDA TAŞIMAK, ACILARDAN EDİNDİĞİMİZ DEĞERLERİ AKLIMIZDA TUTMAK GİBİ. YOKSA SADECE BİR TASMA GİBİ BİZİ SINIRLAR VE SIKAR.

blues-jr. dedi ki...

işte o ince hat haline gelindedir, ya tecrübelerini biriktirdiğin bir kolye olacak ya da taşıyamayacağın bir tasma olup boğacak seni..