Uzaklarda bir noktaya bakıyordu. Gözlerini kızıl kanlara bulanmış noktaya dikmişti. İlmek ilmek etmişti düşlerini bu an. Zamana gitti aklı. Sonra jilet kaydı, bir sis bulutu sardı gözlerini sımsıkı. Öyle sıktı, öyle acıttı ki nefes alamadı. Kalbi hareketsiz bir eşya oldu. Bedeni sahipsiz bir kütleydi.
Bu ev, bu oda nasıl yabancılaşmıştı. Eşyalar, sonra eşyalar nasıl olmuştu da ona bu denli eğreti gelmişti. Kim inandırabilirdi bir gün hepsinin aidiyetini feda edeceğine..
fotoğraf : http://img.blogcu.com/uploads/dennissa_yalnizlarmavisi_Suicide_hanging_by_CaptainBoneDaddy.jpg
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder